Het begon zo goed. De plannen voor het nieuwe jaar gemaakt, goede voornemens. En dan is het alweer de derde week van januari en lijkt het net of er van die plannen niets terecht komt. Het leven heeft je alweer ingehaald en je loopt weer achter de feiten aan. Herkenbaar?…
Je kunt er als een berg tegenop zien: die laatste maand van het jaar. Volgepland met activiteiten en bijna verplichte sociale evenementen. Van feestje naar feestje en van viering naar viering. Het kan voelen als puur overleven, omdat je in de waan van de dag meegesleurd wordt. Net als de…
Het was een grijze dag en af en toe viel er ook wat regen uit de lucht. Het bos was prachtig en ik kon een rustige wandeling in mijn eentje goed gebruiken. Even mijn hoofd leeg maken en vervolgens vullen met de rust en schoonheid van de schepping. Zoals wel…
Plassend, spetterend en vooral lachend liepen wij afgelopen week door het bos. Niet over de zandpaden zoals gewoonlijk. Hoewel, we liepen nog steeds over de zandpaden, maar die waren inmiddels veranderd in waterwegen. Water, overal water… Ik was blij dat ik mijn laarzen aangetrokken had. Wat kun je vrolijk worden…
De dag voor Oudejaarsdag gingen we met z’n zessen in stilte de natuur in. Afscheid nemen van 2023 en ruimte maken voor het nieuwe jaar. De zon kwam net op toen we verzamelden op de parkeerplaats bij de schaapskooi in Ede. Wat een prachtige kleuren! Na een korte kennismaking en…
Tussen twee coachsessies door liep ik door het natte bos. Het had al flink geregend en nu druppelde het nog behoorlijk na. Af en toe zette een windvlaag de hoge bomen in beweging en kwamen dikke druppels naar beneden zeilen. In mijn nek, op mijn neus, maar meestal ergens om…
Het is inmiddels alweer even geleden, maar een aantal jaar terug, ging ik geregeld met de trein. Meestal waren die reizen werkgerelateerd. Naar Rotterdam, naar Zwolle, het hele land door. Vertraging was dagelijkse kost. Meestal een paar minuten, maar ook regelmatig langer en soms extreem, dan liep de vertraging op…
Je hebt van die mensen waar je liever bij uit de buurt blijft. Omdat ze je mateloos irriteren en frustratie bij je oproepen. Of boosheid of wat dan ook maar. Soms kan je het heerlijk vinden om daar maar lekker aan toe te geven en met anderen je gezamenlijke irritatie…
Ik ben er klaar mee. Volledig klaar mee. En ik ben niet de enige. De laatste dagen zie ik steeds meer berichten voorbij komen van mensen die het zat zijn en niet langer mee doen. Aan de opgelegde druk van de maatschappij. Alles moet mooi, aansprekend, verleidelijk en succesvol zijn….
Een keer in de zoveel tijd wind ik me er weer vreselijk over op. Daarna ebt het weg, tot er een citaat of opmerking langskomt en me er opnieuw bij bepaalt: het vrome wegwuiven van het persoonlijke lijden dat mensen kunnen ervaren. Ik moet natuurlijk oppassen dat ik nu zelf…