“Wat neem je mee naar huis?” vroeg de gastenbroeder aan het einde van een stille week in het klooster. Ik weet niet meer wat ik gezegd heb. Maar thuis ontdekte ik wat ik mee naar huis genomen heb. Bewustwording. Ik ben me hard bewust dat stilte zo ontzettend kwetsbaar en…
Of ik nu alleen, met vrienden of cliënten loop: elke wandeling heeft iets van natuurgeluk in zich. Als je het wilt en kunt zien. Of horen, ruiken, voelen. Er is zoveel te beleven in de natuur! Kleine ontdekkingen We lopen samen in het bos. Af en toe praten we wat….
Daar zit ik dan, helemaal alleen. Op mijn opvouwbare stoeltje in een ruime kring van tenten op een wijds grasveld. Voor mij een krukje, waar mijn gasbrandertje langzaam het water voor mijn koffie opwarmt. De zon komt net op, schijnt haar eerste stralen goud door de bomen, waardoor de nevel…
“Nou, ik wil wel even wat bijzonders zien vandaag!” verkondigde ik al wandelend aan mijn metgezel. Natuurlijk dacht ik al aan ontmoetingen met wolven of op z’n minst een paar interessante keutels om te analyseren. Wanneer ik terugkom uit de natuur wil ik wel wat te vertellen hebben! We liepen…
Het is aardedonker en koud in de gang. Maar ik vind het de meest geweldige gang die er is: de kloostergang. Het liefst loop ik hier alleen, in de stilte en de duisternis van de nacht en vroege ochtend, wanneer ik net wakker ben. Het is de gang die leidt…
Soms voel ik een ongemakkelijke kriebel als ik hoor zeggen: je mag er zijn… Het lijkt zo weeïg, zo lievig. Terwijl ik zelf ook regelmatig iets roep over ‘accepteren dat je mag zijn’. Toch zijn dat voor mij verschillende dingen. En alleen maar zijn is in mijn beleving geen eindstation,…
“Ik zag er tegen op omdat het onbekend voor mij was, twijfelde of ik er goed aan deed in retraite te gaan.” Een uitspraak van een deelnemer aan de kloosterretraite. En ze was niet de enige die vooraf tegen de retraite op zag. Het gebeurt vaker. Sterker nog, ik vond…
“We gaan toch geen bomen knuffelen hè?”Het is een vraag die ik wel eens krijg. Of een opmerking, als ik vertel dat ik wandelcoach ben. Er wordt vaak een beetje lacherig over gedaan. Want bomen knuffelen, dat is een beetje gek, daar voelen mensen zich vaak wat ongemakkelijk bij. We…
Gisteravond ben ik met een vriendin nog even het bos ingegaan. Heerlijk zo’n avondwandeling. En weer een hele belevenis! Het is de tijd van de reeënbronst (tijd waarin de reeën paren) en natuurlijk hoopten we daar wat van te kunnen meemaken. Ze lieten zich wel zien, zeker toen het begon…
Schrijven. Ik doe het mijn hele leven al. Verhalen, gedichten, maar meer dan eens ook simpelweg alleen maar wat er ter plekke in me opkomt. Overal waar ik ga, heb ik een notitieboek bij me. Want schrijven met de hand heeft toch de voorkeur. Dat vele schrijven heeft me al…