Waarom zouden er altijd woorden moeten zijn?
Er zijn geen letters die ze kunnen vormen,
geen tekens om jou te zeggen wat ik bedoel.
Ervaring die je leven verrijkt, verdiept,
iets wat je nooit had willen missen.
Schoonheid die ontroert,
ontmoeting die raakt, woordeloos verbindt.
De troostende aanwezigheid van de natuur,
de schepping die tot rust brengt, heelt.
Hoe omschrijf je het verlangen van je hart
dat snakt naar de diepte van echt leven?
Zijn het niet de lege ruimtes en de pauzes in het leven,
is het niet de stilte die zo intens spreekt?
Wat als je in de stilte mag rusten?
Jij mens, gewoon maar zijn,
aan de voeten van je Schepper
Doordat ik regelmatig tegen de grenzen van mijn eigen energie aanloop, heb ik geleerd dat het heel belangrijk is om keuzes te maken voor wat ik wel en wat ik niet doe. Energie die kostbaar is, wil je graag het liefste geven aan iets wat waardevol is. Wat je leven verrijkt en verdiept.
In de natuur ervaar ik de helende en rustgevende kracht die de Schepper daarin heeft aangebracht. De schoonheid van de omgeving laat je genieten, roept iets van bewondering en dankbaarheid op. De veelzijdige creativiteit van de schepping geeft inspiratie. Je doet vaak spontaan nieuwe ideeën op.
Stilte helpt om je aandacht te richten op wat er is. De mooie kanten van het leven. Grootse gebeurtenissen en hele kleine schatten. In de stilte kun je ook contact maken met wat minder mooi is. Wat wellicht onrustig maakt of pijnlijk, verdrietig is. Datgene waar we als mensen vaak liever voor weglopen.
Al wandelend kom je in beweging. Letterlijk. Misschien zijn er thema’s of situaties in je leven waarin je je bevroren voelt, vastgezet. Door te wandelen ontstaat er ook in jezelf ruimte om iets van een andere kant te bekijken. Er ontstaat soms zomaar beweging in een situatie die je niet meer kon zien veranderen.
Natuur, wandelen en stilte. De onmisbare ingrediënten bij alles wat ik met Zinstap aanbiedt. Voor een leven met aandacht voor wat écht telt.
Of ik nu alleen, met vrienden of cliënten loop: elke wandeling heeft iets van natuurgeluk in zich. Als je het wilt en kunt zien. Of horen, ruiken, voelen. Er is zoveel te beleven in de natuur! Kleine ontdekkingen We lopen samen in het bos. Af en toe praten we wat….
Daar zit ik dan, helemaal alleen. Op mijn opvouwbare stoeltje in een ruime kring van tenten op een wijds grasveld. Voor mij een krukje, waar mijn gasbrandertje langzaam het water voor mijn koffie opwarmt. De zon komt net op, schijnt haar eerste stralen goud door de bomen, waardoor de nevel…
“Nou, ik wil wel even wat bijzonders zien vandaag!” verkondigde ik al wandelend aan mijn metgezel. Natuurlijk dacht ik al aan ontmoetingen met wolven of op z’n minst een paar interessante keutels om te analyseren. Wanneer ik terugkom uit de natuur wil ik wel wat te vertellen hebben! We liepen…
Het is aardedonker en koud in de gang. Maar ik vind het de meest geweldige gang die er is: de kloostergang. Het liefst loop ik hier alleen, in de stilte en de duisternis van de nacht en vroege ochtend, wanneer ik net wakker ben. Het is de gang die leidt…
Soms voel ik een ongemakkelijke kriebel als ik hoor zeggen: je mag er zijn… Het lijkt zo weeïg, zo lievig. Terwijl ik zelf ook regelmatig iets roep over ‘accepteren dat je mag zijn’. Toch zijn dat voor mij verschillende dingen. En alleen maar zijn is in mijn beleving geen eindstation,…
“Ik zag er tegen op omdat het onbekend voor mij was, twijfelde of ik er goed aan deed in retraite te gaan.” Een uitspraak van een deelnemer aan de kloosterretraite. En ze was niet de enige die vooraf tegen de retraite op zag. Het gebeurt vaker. Sterker nog, ik vond…