Waarom zouden er altijd woorden moeten zijn?
Er zijn geen letters die ze kunnen vormen,
geen tekens om jou te zeggen wat ik bedoel.
Ervaring die je leven verrijkt, verdiept,
iets wat je nooit had willen missen.
Schoonheid die ontroert,
ontmoeting die raakt, woordeloos verbindt.
De troostende aanwezigheid van de natuur,
de schepping die tot rust brengt, heelt.
Hoe omschrijf je het verlangen van je hart
dat snakt naar de diepte van echt leven?
Zijn het niet de lege ruimtes en de pauzes in het leven,
is het niet de stilte die zo intens spreekt?
Wat als je in de stilte mag rusten?
Jij mens, gewoon maar zijn,
aan de voeten van je Schepper
Doordat ik regelmatig tegen de grenzen van mijn eigen energie aanloop, heb ik geleerd dat het heel belangrijk is om keuzes te maken voor wat ik wel en wat ik niet doe. Energie die kostbaar is, wil je graag het liefste geven aan iets wat waardevol is. Wat je leven verrijkt en verdiept.
In de natuur ervaar ik de helende en rustgevende kracht die de Schepper daarin heeft aangebracht. De schoonheid van de omgeving laat je genieten, roept iets van bewondering en dankbaarheid op. De veelzijdige creativiteit van de schepping geeft inspiratie. Je doet vaak spontaan nieuwe ideeën op.
Stilte helpt om je aandacht te richten op wat er is. De mooie kanten van het leven. Grootse gebeurtenissen en hele kleine schatten. In de stilte kun je ook contact maken met wat minder mooi is. Wat wellicht onrustig maakt of pijnlijk, verdrietig is. Datgene waar we als mensen vaak liever voor weglopen.
Al wandelend kom je in beweging. Letterlijk. Misschien zijn er thema’s of situaties in je leven waarin je je bevroren voelt, vastgezet. Door te wandelen ontstaat er ook in jezelf ruimte om iets van een andere kant te bekijken. Er ontstaat soms zomaar beweging in een situatie die je niet meer kon zien veranderen.
Natuur, wandelen en stilte. De onmisbare ingrediënten bij alles wat ik met Zinstap aanbiedt. Voor een leven met aandacht voor wat écht telt.
Ooit heb ik, op de middelbare school, geleerd wat de kenmerken van leven zijn. Ik zou ze niet meer allemaal kunnen reproduceren, maar degene die er toen voor mij uitsprong, is me altijd bij gebleven: groei! Ik moet er de laatste tijd regelmatig aan denken. Kenmerk van leven We leven…
We lopen samen het bospad omhoog, zij aan zij. In een rustig tempo en in stilte, omdat we willen genieten van het voorjaar. De frisse groene blaadjes, de bloemetjes in de bomen en aan onze voeten in de bosbessenstruikjes. Maar hoe rustig we ook lopen, toch nemen we bovenaan even…
Stel je voor: je bent eigenlijk heel moe en hebt bedacht dat je een middagje nodig hebt voor jezelf. Je gaat heerlijk een boek lezen, of een wandeling maken. Maar dan komt daar ineens een dringende vraag van een vriendin. Ze heeft je nodig. Het is geen zaak van leven…
Er zijn momenten in je leven dat je het gewoon niet meer ziet. De uitweg uit een probleem. De antwoorden op je vragen. Misschien weet je niet eens meer hoe je vooruit moet, hoe je aan de toekomst zelfs moet dénken. Je zit vast. Vast in je zorgen. Vast in…
Heb je onlangs die beelden gezien van de uitbarsting van een vulkaan in IJsland? Het was een kleine uitbarsting, maar toch zag het er spectaculair uit. De lava stroomde naar buiten en trok veel bekijks. Een kleine uitbarsting, ja, maar wel één die op grote afstand merkbaar, voelbaar en zichtbaar…
Zittend achter de pc heb ik met mijzelf een afspraak. Mijn agenda staat vol met taken die per sé vandaag af moeten. En dan lukt het niet. Ken je dat? Hoe zou dat toch komen? Ik kan mijzelf vertellen dat ik geen inspiratie heb. Ik zoek ondertussen naar afleiding. Nog…