Vind jij dat je een zinvol leven leidt? Ja, ik weet het, het is nogal een grote vraag. De vraag kan zelfs behoorlijk confronterend zijn. Ik begin er toch over, omdat ik in de afgelopen week veel bezig geweest ben met dit onderwerp en daar ook weer nieuwe ontdekkingen over heb gedaan.
Dwalen of verdwaald zijn?
De afgelopen jaren heb ik een behoorlijke zoektocht afgelegd op weg naar meer richting en betekenis in mijn eigen leven. En ik ervaar ook dat ik op mijn bestemming gekomen ben. Waarbij de bestemming eerder een hele lange wandeltocht is dan een werkelijke eindbestemming. Toch zijn er momenten waarop ik er achter kom dat ik weer een beetje aan het dwalen sla.
Nu er is niets mis mee om te dwalen. Ik doe het regelmatig letterlijk in de natuur. Heerlijk vind ik dat. Omdat het me op onverwachte plekken brengt en verrassende ontmoetingen geeft. Dwalen is dan ook iets anders dan verdwaald zijn. Verdwaald zijn brengt meer angst en onrust mee. Onzekerheid, omdat je niet weet waar je bent en niet weet waar je heen moet. Daar kan zelfs iets van druk, oplossingsdruk of tijdsdruk op zitten.
Nee, dwalen is niet verdwaald zijn. Dwalen doe je vaak bewust. Je neemt de tijd, je laat de regie los en laat de dag en de route ontstaan. Het is tijdens een dwaaltocht ook heel fijn om je gedachten de vrije loop te laten. Dat brengt regelmatig nieuwe inzichten met zich mee. Maar vooral levert het ruimte op in je hoofd. Je ervaart meer rust en ook meer inspiratie en mogelijk zelfs creativiteit.
Als je meegaat in de grote massa
Mensen die nooit dwalen, lopen een groter risico om verdwaald te raken. Ja, het klinkt nogal paradoxaal. Toch geloof ik het echt. Als je nooit de tijd neemt om te dwalen, dan kon het weleens zo zijn dat je te hard doorrent op de weg waar je bent. Je vraagt je niet af of het wel de juiste weg is. Iedereen neemt deze weg en dus is het vanzelfsprekend dat jij dat ook doet. Toch? Er staan grote wijzers die naar de bestemming wijzen: geluk, geld, succes, status, macht, gezondheid, liefde…
Heb jij je wel eens afgevraagd of je nog op de juiste koers ligt? Al rennend en vliegend je koers bepalen is nooit verstandig. Je zou de grootste ongelukken krijgen als je niet oppast. Een ongeziene tak voor je voeten. Een overstekend kind, terwijl jij in je navigatie zit te prutsen. Nee, voor navigeren moet je de tijd nemen. Stilstaan. Om je heen kijken: waar ben ik eigenlijk? En nog belangrijker: waar ga ik naar toe?
Met z’n allen de snelste route naar hetzelfde doel, ja dat kan zinvol zijn. Maar de grote doelen op die wegwijzers, zijn dat eigenlijk wel jóúw doelen? Ben jij een mens die bedoeld is voor geld en aanzien, voor gezondheid of succes? Of ben jij een mens met beperkingen, die heel gelukkig kan zijn, omdat je anderen mag inspireren? Wellicht ben je iemand die helemaal niet om geld geeft, behalve voor de basisbehoeften, maar word jij gelukkig van de schoonheid van kunst en literatuur. Of je vindt je carrière eigenlijk meer een last en zou veel liever iets heel anders doen…
Even voor de duidelijkheid: er is niets mis met status of ambitie of succes. Het valt me alleen op dat het in onze wereld vaak gebracht wordt als de enige weg die gelukkig maakt. En volgens mij is dát niet waar, omdat ervaren van geluk veel vaker met een zinvol leven samen gaat.
Dat is zinvol leven!
Afgelopen zondag ontdekte ik weer wat mijn eigen hart laat opspringen. ’s Morgens gingen we naar de kerk, mijn man en ik. Het klinkt als een heel eenvoudig zinnetje, maar eerlijk gezegd kan ik me niet herinneren wanneer dat voor het laatst was gebeurd. Ik wist zelfs niet dat ik het zo had gemist. We kwamen de kerk in en er waren zóveel mensen (oké, de kerk was bijna leeg, maar kleine groepen zijn tegenwoordig groot) en iedereen was vriendelijk en blij. Het voelde heerlijk om elkaar aan te kijken en te begroeten. Gezien worden en anderen te zien. Mens te zijn in een gemeenschap van mensen. Toen moest de kerkdienst zelf nog beginnen…
Later diezelfde dag mocht ik mijn vaccinaties inplannen. Of je nou voor of tegen bent, voor mij voelde dat als een opluchting. Er is weer meer mogelijk! En diezelfde dag plande ik mijn stilteretraite in. Ik had tranen in mijn ogen. Zo opgelucht en blij. Onverwacht enorm gemist.
Het zijn de dingen die ik niet wil missen in mijn leven. Verbinding met anderen. Leven met God. Stille tijd om zelf op adem te komen en als mens te groeien. Vrijheid om te doen, te zijn. Door de coronatijd was ik dit een klein beetje vergeten. Omdat het niet kon. Maar nu mág het weer. Het zijn de ingrediënten in mijn leven die me werkelijk mens laten zijn en mijn leven betekenis geven.
Weet jij wat je niet wilt missen in je leven? Waar springt jouw hart van op? En weet jij al of je wel de juiste richting op gaat? Neem er eens de tijd voor om te dwalen, bewust tijd te nemen en te ontdekken of er misschien andere wegen zijn die beter zijn voor jou. Maak ruimte in je leven voor wat er écht toe doet. Want dan ervaar zelf wat zinvol leven is!
Bewust op dwaaltocht
En als je er wat hulp bij nodig hebt, dan neem je graag mee op een bewuste dwaaltocht. Ik beloof: we verdwalen niet! Je krijgt tijd en ruimte om je gedachten te laten gaan. Er is gelegenheid om je te laten verrassen. En je kunt ontdekken wat je écht belangrijk vindt, waar je gewoonweg niet zonder wilt.
Met “Stilte Stappen” gaan we in stilte al wandelend dwalen in de schepping. Ook geef ik je tips en oefeningen om later zelf mee te dwalen, gewoon thuis of wandelend, in stilte. Je krijgt er nogal wat voor terug, terwijl je investering slechts €18,50 is. De groep is maximaal 5 deelnemers groot, zodat er aandacht en stilte is voor iedereen.
