Het is nacht. Ik ben wakker. Dat is niet erg. Vroeger wel. Dan kon ik juist in de nacht geconfronteerd worden met alle donkere kanten van het leven. Nu troost de stilte van de nacht me. Het is een kans om dicht bij God te zijn.
Terwijl ik een kop thee maak en wacht tot deze afkoelt, komen de nachten in het klooster mij in herinnering. Rond deze tijd is dan het moment dat ik richting de kapel ga voor de nachtwake. Om eerst nog een tijd in de diepe stilte en duisternis van de nacht in de kapel te zitten.
Dat is de mooiste stilte. De diepste, meest heilige stilte die ik ken.
Net wakker, soms nog niet eens helemaal. Nog niet gevuld met gedachten of de zorgen van de dag die voor je licht. Ontvankelijk voor de aanwezigheid van God.
In het donker van de kapel zie ik voorbij het altaar een rood lichtje opflikkeren. De Godslamp, de kaars die brandt wanneer gewijde hosties in de tabernakel liggen. Als een teken van Gods voortdurende aanwezigheid.
In die heilige stilte rust ik. Zit ik aan de voeten van Jezus. Er zijn geen woorden nodig.
Die herinnering en dat verlangen zijn deze nacht mijn metgezel. Nu ik even niet slapen kan. Eigenlijk een zegen om nu even wakker te zijn en zacht wat woorden naar de hemel te fluisteren.
Deelnemers aan de kloosterretraites van Zinstap vertellen het ook: die stilte in de nachtwake is het meest bijzonder! Dat moet je zeker een keer meegemaakt hebben. Ook al moet je er vroeg je bed voor uit, niemand heeft er achteraf spijt van.
Mee op retraite? Van 23-26 april gaan we weer naar Abdij O.L.V. van Koningshoeven. Meld je voor 23 maart aan.