De dag begonnen met een rustige wandeling in een herfstig bos. Ondanks de warme temperaturen kun je nu toch wel merken dat de herfst begonnen is!
We liepen vooral te speuren naar sporen. Die wolf heb ik nog steeds niet gespot, maar pootafdrukken en wolvenkeutels vinden we nu regelmatig. De locatie van die keutels geven we dan meestal door aan de boswachter. Want die neemt er graag een monster van voor onderzoek.
Naast die sporen is het ook genieten van de paddenstoelen die nu het herfst wordt – ja als paddenstoelen dus – uit de grond schieten. En wat de sfeer ook anders, herfstig, maakt, zijn de vogelgeluiden. Want er klinken weer volop goudhaantjes, terug uit het hoge noorden. De vogeltrek is volop aan de gang. Verschillende vogels hebben ons land al verlaten. Maar deze goudhaantjes én vuurgoudhaantjes krijgen we daarvoor terug. Het kleinste vogeltje dat in Europa voorkomt.
De reeën liepen alweer vertrouwd samen in een sprong, met z’n vijven. Ook dat is genieten. Ze bleven even staan, kijkend of ze ons konden vertrouwen. Toch niet helemaal bleek. Want ze gingen er uiteindelijk in elegante sprongen vandoor. Reeën leven meestal alleen, of enkel een moeder met één of meer kalfje(s). Maar in de winter zoeken ze elkaar op en vormen ze met elkaar een groep, sprong genaamd.
Volgende week staat de herfstwandeling van ‘Op verhaal in de natuur’ alweer op het programma. Ik zal me er vast op voorbereiden de komende dagen. Vandaag was alweer duidelijk: er is genoeg te zien en te beleven!
