God ontmoeten in de stilte en de schepping

Ken jij het Wandelpad van Zinstap al? Dat is een grafische weergave van de visie en missie van Zinstap in zeven stappen. Van ronddwalen in je onrustige leven naar een leven met zin, in meerdere betekenissen van het woord. Dit Wandelpad is de basis voor alles wat ik in mijn werk doe en aanbied. Vandaag wil ik je graag meer vertellen over de derde stap op de grafische route: in de stilte en de schepping is ook God.

God ontmoeten?

Over het algemeen ben ik niet iemand die hele stellige uitspraken doet over God. Omdat ik geloof dat God te groot is om in onze woorden te vangen. Maar ook omdat ik me realiseer dat er op het terrein van het christelijk geloof vaak veel uiteenlopende meningen en uitleggingen zijn. Dat doet niets af aan mijn persoonlijke geloof en mijn overtuigingen. Wel vind ik het belangrijk om de dialoog hierover open te houden. En al te grote stelligheid heeft nog wel eens het effect van een gesloten deur en opgetrokken muren. Je kunt elkaar niet meer vinden. Terwijl we als christenen elkaar zo hard nodig hebben.

Dat God te vinden is in de stilte en in de schepping is niet door mij bedacht. Het is onderdeel van hoe Hij zich aan ons openbaart. In de Bijbel kunnen we verschillende Bijbelteksten vinden die hier meer over vertellen. Een mooi voorbeeld vind ik het verhaal over Elia, op de vlucht, in de woestijn (1 Koningen 19). Helemaal depressief en levensmoe, tot God hem vindt en weer opricht. God komt naar hem toe en verschijnt in de stilte van een zachte bries. Niet in de krachtige en verwoestende windvlaag, de aardbeving en het vuur daaraan voorafgaand. Nee, daarna, in de stilte (vers 12).

Gisteren werd ik zelf nog bepaald bij een tekst uit Romeinen 1. Daar staat: “Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken…” (vers 20). Vanaf de schepping, in zijn werken. In dat wat Hij gemaakt heeft dus, de wereld waarin wij leven, de natuur om ons heen. In de stilte en de schepping is ook God.

Wat merk je daar zelf van?

Als christen heb je meestal geleerd dat bidden onderdeel is van een gezond geloofsleven. Maar vaak lijkt dat eenrichtingsverkeer te zijn. Jij praat tegen God en dat is het wel. Heb jij je wel eens gerealiseerd dat God ook terug kan praten, kan spreken tegen jou? Daar is wel iets voor nodig. Namelijk dat je leert luisteren. Om te kunnen luisteren, is het belangrijk dat jij stopt met praten. Dat je zorgt voor stilte in je leven. En dat je niet afgeleid kunt worden. Dat is voor mij een van de redenen om in de natuur te gaan wandelen. Alleen en in stilte. Omdat ik dan ook van binnen stil kan worden en er ruimte ontstaat voor God om tegen mij te spreken.

Spreken? Kun je Gods Stem dan verstaan? Ja, dat kan! Alleen spreekt Hij vaak niet op de manier die jij verwacht. Ik herinner me een retraite in een periode dat ik erg worstelde met vragen over mijn eigen leven. En ik bad: “Heer, laat me dan een stem uit de hemel horen die me antwoorden geeft!” Ja, ik weet het, dat zijn grote woorden. Er kwam overigens wel antwoord op. Niet als een stem uit de hemel, wel vanuit de psalmen die vlak daarna door de broeders in het klooster gezongen werden. Psalm 29 was aan de beurt en vertelde me fijntjes wat de stem van God teweeg kan brengen: die doet de donder rollen, splijt ceders, laat de bergen opspringen, ontbrandt in vurige vlammen en ga nog maar even verder. Letterlijk een stem uit de hemel had ik helemaal niet aangekund!

Toch antwoorden

Door de stilte kon ik toch geraakt worden door de woorden die gezongen werden. Ik stond er voor open, omdat ik al dagen in stilte rondliep. Zo kan het gaan. In de stilte kan ineens een lied in je op komen. Of je wordt geraakt door een beeld of een onverwachte ontmoeting. Zijn die er anders niet? Ja, ook. Alleen doordat je druk en onrustig bent, heb je niet de aandacht die je vanuit stilte zou hebben. Daardoor kun je een dergelijk moment zomaar missen.

Wandelend in de natuur kun je het ineens ervaren. Een windvlaag precies op het juiste moment, alsof God even laten weten dat Hij er met zijn Geest bij is. Of een regenboog, als belofte van zijn trouw. Scheuten van nieuw leven, die tevoorschijn komen in een troosteloze omgeving van dood hout. Het zijn kenmerken van wie God is. In zijn werken zie je de Maker. Op die manier kan Hij je toch troosten, antwoorden en bemoedigen.

In stilte wandelen in de schepping

Ik zou hier nog veel meer over kunnen schrijven, want ik heb heel veel voorbeelden uit de praktijk. Uit eigen ervaringen en van wat ik bij coachees gezien heb. Maar ik zou je willen uitnodigen om zelf de stilte op te zoeken en te gaan wandelen in de natuur. En richt dan eens je aandacht op wat je ziet en hoort. Welke eigenschappen zie jij van God in de natuur? En wat zou Hij daarmee tegen jou kunnen zeggen?

---

Tijdens Pelgrimeren in de Herfst kun je aan de hand van mp3-opnames zelf oefenen met wandelen in de stilte en de schepping. Tijd om eens stil te staan bij jouw leven. Doe je mee?