Laveren in de chaos, tussen de regels door

Het is niet mijn bedoeling om het er nog even in te wrijven, maar ik moet het er toch even met je over hebben: ik was de afgelopen weken met vakantie. Dat was af en toe nogal een ontdekkingsreis. Niet alleen omdat ik voor het eerst (ja, écht!) gevlogen heb, maar ook omdat ons land van bestemming, Griekenland, toch wel erg van ons gestructureerde en gereguleerde landje verschilt. Soms leek het één grote chaos zonder regels. En ik realiseerde me dat ik dat helemaal niet zo erg vond!

Leven volgens de regels

Regels. Wij Nederlanders zijn er goed in. Daar staan we natuurlijk niet altijd bij stil en dat is maar goed ook. Maar soms valt het ineens op. Omdat iemand anders ineens met een noodsnelheid aan je voorbijrijdt en je dat vreselijk asociaal vindt. Want dat is niet hoe wij Nederlanders het doen. Of als je een afspraak hebt en de ander is een paar minuten te laat. Respectloos vinden we dat. En de overheid doet volop mee, door alles in regels en protocollen samen te vatten. Dat kan heel erg helpend zijn, maar het heeft ook een keerzijde.

Ik ben normaal gesproken wel iemand die van regels houdt. Omdat het duidelijkheid schept. Ik weet waar ik aan toe ben en heb daardoor ook het gevoel dat ik zelf regie heb. Heerlijk. En ik weet dat veel van mijn coachees het ook erg fijn vinden als ze ervaren dat ze ‘in control’ zijn. Loslaten, je overgeven: dat is vele malen moeilijker en levert vaak een flinke strijd met jezelf op. Maar het is in dit leven niet anders. Op een bepaald moment worden we er allemaal mee geconfronteerd dat we niet alles onder controle hebben, dat niet alles in dit leven maakbaar is door de mens.

Iedereen heeft regels

Wij Nederlanders onder elkaar in Griekenland moesten er af en toe flink om lachen én zuchten. Heb je een afspraak om samen om 19 uur te gaan eten, maar je weet het eigenlijk al: er komt vast weer wat tussendoor. De kans dat je pas een paar uur later je maag kunt vullen, is aanzienlijk. Zo’n uitstel van een afspraak kwam meer dan eens voor. En wij vinden dat dan vaak lastig en vervelend. Stiekem vinden we dat ook raar. Het wérkt toch niet? “Ze hebben daar geen regels,” zeggen we dan, haast een beetje superieur. Maar is dat wel zo?

Het viel me op dat familiebanden en tradities in Griekenland heel belangrijk zijn. Ik zou haast zeggen: nóg heel belangrijk zijn. Want wij lijken dat te zijn kwijtgeraakt. Tradities vinden we ouderwets, of ze worden omver getrokken, omdat ze beladen zijn. Je eigen ontwikkeling en jouw keuzes als individu lijken belangrijker en voor te gaan op het belang van de gemeenschap. Maar met het wegvallen van tradities en een kleinere en minder uitgesproken rol van de kerk, zijn ook de bijbehorende (ongeschreven) regels weggevallen. Regels die soms beknellend kunnen en konden zijn, maar die ook duidelijkheid en rust kunnen bieden.

Onverwacht genoegen

Als controlefreak (ja, ik zeg het maar gewoon van mezelf) had ik verwacht dat een vakantie waarin veel anders loopt dan gepland, mij heel onrustig zou maken. Maar niets was minder waar. Ik ben in tijden niet zo ontspannen geweest. En ik vroeg me af waar dat nou door zou komen.

De spiegel van de, op het eerste gezicht, ongecontroleerde chaos vond ik bijzonder relativerend. We denken zo vaak dat we zelf de wijsheid in pacht hebben. Maar het kan ook anders. En wie ben ik om te zeggen dan onze manier, dat mijn manier beter is? Want als je beter kijkt, luistert en ervaart, kom je een laag dieper.

Zo ontdekte ik de grote waarde van gastvrijheid, waardoor de ander zich bijzonder welkom en gezien weet. Ik zag verbinding door generaties heen, waardoor je als mens onderdeel bent van een groter geheel en niet op jezelf aangewezen bent als er in je leven wat gebeurt. Ik voelde mij uitgedaagd en aangemoedigd om nieuwe vaardigheden te leren, om andere mensen te leren kennen en om deel te nemen aan tradities die niet de mijne zijn. Daardoor voelde ik me vrij en volop mens. Meer ontspannen dan ooit.

Door los te laten wat mijn eigen regels en eisen zijn, ontstond er ruimte voor nieuwe ervaringen. Ik ontwikkelde mij als mens en deed nieuwe inzichten op over mijzelf en anderen. Dat is groei. Dat is leven.

Niet romantiseren

Nee, Griekenland is niet beter dan Nederland. En andersom is Nederland niet beter dan Griekenland. Laten we niet romantiseren en realistisch blijven. Het kan heel vervelend en frustrerend zijn als plannen niet gaan zoals je had afgesproken. Teveel regels en afspraken daarentegen kunnen je leven lam leggen. Dat blijft. De hele waardevolle les voor mij, die ik graag met je deel: door vast te houden aan je eigen regels en (hoge) eisen, zou je zomaar het leven kunnen mislopen. Want niet alle regels zijn zinvol en helpend. Misschien is het goed om je eens af te vragen wat er belangrijker is en welke regels je los zou kunnen laten. Om op die manier ruimte te maken voor verbinding met anderen en zelf als mens te groeien.

Dus doe eens gek! Doe eens iets waarvan je eigenlijk vindt dat het niet kan. Je hoeft echt geen bank te overvallen of levensbedreigende situaties te creëren. Zeg gewoon eens ‘nee’ waar je anders ‘ja’ zou zeggen of andersom. En geniet er dan ook van.

Kies eens voor jezelf

Ja, dat kan soms knap lastig zijn. Omdat je geen tijd hebt, andere prioriteiten hebt of omdat anderen van je verwachten dat…
En toch! Kies eens voor jezelf. Maak tijd vrij waarin jij investeert in jou. Waarin je als mens mag zijn, herademen, opladen en groeien. Een goed moment daarvoor is tijdens de stiltewandeling ‘Stilte Stappen’, die ik vrijdagochtend 17 september organiseer. Ga jij mee?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *