Vanmorgen stond ik met iemand in het bos even koffie te drinken. Zie je het voor je? Hoofd iets omhoog geheven, ogen dicht en laat die zon je maar verwarmen… Een écht genietmomentje! Zo eens samen doorpratend over het weer, ontdekten we dat dit weer maakt dat je als vanzelf even stilstaat en geniet.
Forceren
Die agenda van mij lijkt zich bijna zelf te vullen. Misschien herken je dat wel. Voor je het weet, is je hele week weer volgepland. En eigenlijk moest er nog meer gebeuren, maar ja, wanneer dan? Ik merk dat zo’n ontdekking me jachtig maakt. Want eigenlijk vind ik dat ik dan toch maar meer moet doen in dezelfde tijd. Soms moet je dan wachten op anderen, en dat komt niet uit, dus dan trek je en duw je tot de ander toegeeft en in jouw tempo meebeweegt. Meestal maakt dat het onderlinge contact niet echt gezelliger.
Of je hebt al een paar keer op de klok gekeken, wéét dat je nu weg moet, maar je moet ook nog even snel die ene jas tevoorschijn toveren (ja, ander weer, dus andere kleding!). Natuurlijk blijft die jas dan net even haken. Maar even snel kun je die wel loskrijgen. Tot dat dus niet even snel bleek te kunnen en je met een scheur in je jas of een afgeknapte knoop zit.
Je bent aan het forceren! Over het algemeen werkt dat niet echt lekker. Meestal lost dat je problemen niet op, maar worden daarmee problemen zelfs vergroot.
In je eigen tempo
Ik mocht vanmorgen zelf even gecoacht worden. Over tempo. Wat is mijn favoriete wandeltempo? Ik weet dat ik wel van een uitdaging houd, dus een flinke dagtocht met een lekker doorstappend tempo vind ik fijn. Maar niet altijd. Af en toe heerlijk ontspannen mediterend wandelen en genieten van alles wat ik tegenkom, dat is óók fijn!
Je eigen tempo lopen, voelt altijd lekker aan. Dat klopt gewoon. Maar wat gebeurt er als je ineens langzamer moet lopen dan je wilt? Je moet wachten op iemand, omdat die jou niet bij kan houden. Of de weg is bezaaid met obstakels, takken of diepe plassen. Misschien zitten je schoenen niet lekker of je hebt een steentje in je schoen… Je kúnt gewoon doorlopen. Je verliest je metgezel, je struikelt over takken of je krijgt blaren, maar het kan. Je forceert je weg vooruit.
En wat als je ineens sneller moet lopen dan je wilt? Omdat je de trein moet halen, of omdat er iemand achter je aan zit, of omdat iemand anders langere benen heeft dan jij? Je zou in dat tempo buiten adem raken of een spier verrekken, omdat je te grote stappen zet. Ook dan forceer je.
Stel je nu eens voor dat je wél in je eigen tempo loopt. Of misschien sta je eens wat vaker stil. Geniet je even van de zon. De stilte, de rust. Je past je niet aan, maar kiest ervoor om je eigen weg te lopen en op jouw manier. Hoe zou dat voor je voelen?
Het leven laten gebeuren
Als ik tijdens mijn wandelingen om me heen kijk, dan probeer ik ook wat van de natuur te leren. En wat het beginnende voorjaar mij leert, is dit: je kunt het leven niet forceren. Het ontstaat. Het gebeurt, buiten mijn eigen invloed om. Ik dacht weken geleden al dat het voorjaar was. Zo voelde het. En ineens kregen we sneeuw en ijs. Een cadeautje, dat wél. Nu gaat ineens de lente alsnog in alle hevigheid los. Parende eenden, bloeiende krokussen, stralende zon…
Een mooi moment om jezelf ook die rustmomenten te gunnen, met je koffie, mijmerend in de zon. De knop omzetten, te stoppen met rennen of trekken aan paarden die nooit in beweging komen. Laat het maar gebeuren. Je kunt uiteindelijk alleen zelf veranderen, de rest ligt buiten jouw mogelijkheden.
Wat gebeurt er als jij die knop omzet en stopt met forceren? Kom je dan in beweging, ga je wandelen of rennen? Of sta je juist wat vaker stil? Ik hoop dat jij je eigen tempo ontdekt en het aandurft om jouw tempo aan te houden. Dat levert je meer ontspanning op!
Je eigen tempo ontdekken of jezelf gunnen om niet meer te forceren, kan best lastig zijn. Zeker als jij je al heel lang groot gehouden hebt en nooit echt tijd voor jezelf neemt.
We kunnen dan samen “Uit Wandelen” gaan. Ik help je al wandelend om meer rust en ontspanning in je leven te vinden en te ontdekken wat jouw hart sneller laat kloppen. En ja, daar hoort ook koffie of thee bij onderweg!
