De wekker ging al vroeg vanmorgen en iets voor 7:00 uur stond ik met de deelnemers aan de stiltewandeling op Stille Zaterdag in de mist aan de rand van een prachtig natuurgebied. Klaar voor een stille wandeltocht door de ontwakende natuur bij zonsopkomst.
Juist door de aanwezige mist hóór je nog meer. Eerst waren het de veldleeuweriken die ons zingend over de heide begeleidden. Aan de bosrand vielen de zanglijsters enthousiast in en hier en daar voegde een tjiftjaf zijn naam toe aan het concert. Hoe later het werd, hoe meer vogels mee gingen doen: vinken, roodborsten, mezen, boomklevers en merels. Ook de spechten werden wakker en gingen roffelend te werk.
De mist trok langzaam op en juist tijdens de koffiepauze brak de zon prachtig door. We genoten in stilte van deze zonsopkomst, zittend op een bankje dat precies uitzicht gaf op dat tafereel.
Stille Zaterdag. Stil was het en toch ook niet. Zoals deze zaterdag overgang is tussen Goede Vrijdag en Pasen, tussen afsterven en nieuw leven, zo stonden wij ook bij dat thema stil. De natuur gaf inspiratie. Eerst het oude, wat voorbij is. Toen wat er nu is, ook met de rauwe kanten van het leven. En nadat we de rijksweg overstaken, kwamen we in het bos waar hoopvol nieuw leven overal zichtbaar is. Onderweg naar Pasen, een nieuw begin.
Het was een prachtige morgen en we hebben genoten!
