Afgelopen maandag was het internationale Vrouwendag. Ik heb er niet bewust bij stil gestaan, hoewel ik wel verschillende berichten hierover langs zag komen. Maar nu we een paar dagen verder zijn, word ik bepaald bij de vrouwen die ik dagelijks tegenkom. De vrouwen in mijn eigen netwerk en ook de vrouwen die ik mag begeleiden als wandelcoach.
Sterke vrouwen
Nadenkend over een onderwerp voor mijn wekelijkse blog, realiseerde ik me: ik ken zóveel sterke vrouwen! Ook die prachtige vrouwen met wie ik mag wandelen. Mogelijk ben jij ook zo’n vrouw. Ergens weet je wel dat je sterk bent, krachtig. Je staat al jaren fier overeind, zeker voor de buitenwereld. Ondanks alle stormen die je in je leven wellicht al hebt meegemaakt. Je bent niet geknakt. Want dat is helemaal geen optie.
Ik bewonder je. Jouw kracht en doorzettingsvermogen. Je grote liefde, waarmee je altijd de ander op de eerste plek zet. En ik weet wel: dat hoor je liever niet. Want je vindt het heel normaal. Je hoeft geen complimenten en dat voelt ook wat ongemakkelijk. Maar ik zie hoe je zorgt. Je staat altijd klaar. Je hebt een luisterend oor. Je zorgt dat er op tijd eten op tafel komt. Je doet jouw taken. Niet voor 100 %, maar zeker nog een flinke schep er bovenop. Niet klagen, niet zeuren, gewoon doen. Omdat loslaten, stoppen en bij de pakken neerzetten simpelweg niet in je op komt.
Masker
De buitenwereld rekent op je. Verwacht misschien wel dat jij altijd klaar staat. Het is altijd zo geweest. Ze kennen je alleen met je vriendelijke gezicht, de glimlach, je schijnbare onvermoeibaarheid. Maar kénnen ze je ook echt? Zien ze jou wel? Weten ze wel dat onder die glimlach en hulpvaardigheid eigenlijk een heel onzeker meisje zit?
Het hele leven lijkt wel een gemaskerd bal. Iedereen doet alsof. En jij? Jij kunt die maskerade het beste volhouden van iedereen. Je moet wel. Je móést wel. Je hebt nooit geleerd hoe het anders moest. Alleen al je voorstellen hoe het zou zijn om je masker af te doen… doodeng!
Wat als je het stiekem tóch zou doen en even in je hart zou laten kijken? Zie ik dan je pijn, omdat iemand jou kwetste met woorden of daden? Zie ik dan verdriet om wat niet mocht zijn? Of zie ik dan hoe ontzettend eenzaam jij je voelt, omdat niemand jou begrijpt of ziet?
Nee, dan liever je kracht. Laten zien hoe sterk je bent. Je vraagt niet om hulp, je valt een ander niet lastig en lost liever de problemen van die ander op. Als het even kan, voorkom je ook álles wat problemen op zou kunnen leveren! Je kijkt vooruit, bent alert en strijdvaardig. Je pakt alles met beide handen aan.
Moedig
Lieve sterke vrouw, ik bewonder jou! Wat gun ik jou dat mensen zien hoe hard jij vecht, hoe sterk jij bent. Maar nog meer gun ik jou dat iemand jou erkent voor wie je bent. Dat je niet langer hoeft te laten zien hoe stoer jij bent. Dat iemand eens voor jou zal zorgen. Een arm slaat om jóúw schouders. Dat iemand in je ogen kijkt en ziet hoe bang je eigenlijk bent: want wat als jij niet de moeite waard blijkt te zijn?
Je bent zo liefdevol voor anderen en toch zo hard en kritisch op jezelf. Ik gun jou om wat minder sterk te zijn, wat zachter naar jezelf. En te ontdekken hoe mooi als mens jij bent. Misschien durf je af en toe je masker wat te laten zakken. Een keer om hulp te vragen en een ander jou te laten helpen. Je tranen eens te laten gaan, zodat een ander jou kan troosten. Je gebalde vuist te openen, zodat iemand jouw hand kant pakken en een stukje met je mee kan wandelen.
Een klein stapje, een klein stukje. Moedige, sterke vrouw, ik heb vertrouwen in jou!
Durf jij het aan? Ik loop graag een stukje met je mee. Lees hier wat ik voor je kan betekenen.
