Morgen is het weer zo ver. Dan is het 21 januari en dat is mijn verjaardag. Geboortedag kun je ook zeggen. En eigenlijk vind ik dat een mooiere benaming. De dag waarop je viert dat je geboren bent. Je viert je leven, zullen we maar zeggen. Dat wordt meestal door je omgeving ook verwacht en ze vieren graag een feestje met je mee. Maar zo vanzelfsprekend als het vaak lijkt, is dat helemaal niet.
Niets te vieren
Een feestje vieren, doe je als je blij bent. Als je iets hebt bereikt of gepresteerd. Als je ergens dankbaar voor bent. Je staat stil bij de mooie en gedenkwaardige gebeurtenissen. Maar wat nou als je verjaardag valt in een periode van donkere dagen die je eerder een gevoel van pijn en verdriet bezorgen? Wat nou als jouw geboortedag je juist confronteert met de moeilijke kanten van het leven?
Allereerst dit: dan ben je niet de enige. Verschillende van mijn cliënten weten uit ervaring hoe zwaar en donker het leven kan zijn. En helaas werden sommige van hen daar al op jonge leeftijd mee geconfronteerd. Ook ik kan over zwarte dagen meepraten. Vanuit vroeger, maar ook nu maak ik ze nog met enige regelmaat mee. En het is helaas niet zo dat er een eenvoudige oplossing is om het leven luchtiger en blijer te maken. We hoeven het ook niet mooier te maken dan het is. Ik kom dan ook niet met makkelijke antwoorden op de moeilijke levensvragen. Toch houdt hier mijn blog niet op!
De vervloekte geboortedag van Job
Ook al ga ik over het algemeen op stap met vrouwen, vandaag sta ik toch graag even met je stil bij twee mannen. De eerste is Job. Ja, de Job van het gelijknamige Bijbelboek. Als er één is die over zwarte dagen mee kan praten, dan is het Job wel. Sterker nog, er staat een hele passage in het derde hoofdstuk waar hij zinnen lang zijn geboortedag vervloekt. Hij wilde dat hij nooit geboren was, of tijdens de geboorte gestorven. Hij zou die hele dag uit de geschiedenis willen wissen, zodat zijn bestaan gewoon vergeten, verwijderd zou zijn.
Heftige bewoordingen. Samen met vragen over het waarom. “Waarom laat God iemand geboren worden wiens leven uitzichtloos is, voor wie geen ontsnapping mogelijk is?”
Job heeft goede redenen om zich zo ellendig en depressief te voelen. Al zijn dierbaren zijn overleden, zijn bezittingen verwoest en zelf is hij ernstig ziek. Je kunt om veel minder in de put terecht komen. Intens zware en zwarte dagen voor Job. Geen reden om je leven te vieren. Er is niets te vieren, maar alle reden om te klagen.
Persoonlijk ben ik dankbaar dat de Bijbel hier zo eerlijk over is. Het leven kán ontzettend zwaar zijn. En ook als je diepgelovig bent en dagelijks bidt om een uitweg, kun je lijden onder de zwaarte van het leven hier op aarde. Job laat ons zien dat je dan je hart mag uitstorten bij God. Hij doet dat niet gepolijst en vroom. Hij komt namelijk ook met zware verwijten aan Gods adres. Hij voelt zich in de steek gelaten en het leven hoeft van hem niet meer. En ik kan me daar best wat bij voorstellen. Jij ook?
Verjaardag vieren volgens Henri Nouwen
Een andere man die in zijn leven veel geworsteld heeft met depressie is Henri Nouwen. Een diepgelovige en intelligente man. Priester, docent aan de beroemde universiteiten van onder meer Harvard en Yale. En toch gaf hij dat allemaal op om te gaan zorgen voor Adam, een meervoudig gehandicapte jongeman. Henri Nouwen schreef verschillende boeken die vele anderen tot inspiratie zijn.
Het is ook Henri Nouwen die mij raakte met een opmerking over het vieren van je verjaardag. Verjaardagen moeten volgens hem juist gevierd worden. Juist een verjaardag, omdat je op die dag stil staat bij de geboorte van een dierbare. Je bent dan niet bezig met alles wat hij of zij gedaan of bereikt is. Nee, je staat stil bij dat hij of zij er is. Onvoorwaardelijk dankbaar voor dat leven.
“Op een verjaardag vieren we het heden,” zegt hij in het boek Hier en Nu. Het heden. Je kijkt niet naar wat er allemaal gebeurd is, of wat er nog te gebeuren staat. Je blijft in het hier en nu. Je hoeft niets te bewijzen of te presteren. Je verjaardag is de dag bij uitstek om alleen maar te zijn.
Het perspectief van de Schepper
Terug naar Job. Uiteindelijk komt ook Job uit zijn diepe put. Het gaat niet vanzelf en er gaat een hele ellendige periode overheen. Maar wat mij altijd treft in de geschiedenis van Job, is dat God hem niet in de steek laat. Ook al voelt het wel zo en maakt Job God de grootst mogelijke verwijten. God reageert en plaats alles in het juiste perspectief.
Hoe? Lees het maar eens na vanaf hoofdstuk 38. God verwijst naar zijn schepping. Hij somt al zijn werken op en verwijst naar zijn zorg en aansturing. Hij heeft al die tijd de regie gehouden en zet zijn Almacht tegenover de onmacht van Job. Wonderlijk hoe dat werkt. Job realiseert zich ineens dat hij nu pas écht ziet wie God is.
Zo gaat dat tijdens onze wandelingen ook. Met de coachees, maar ook als ik alleen loop. Wandelen in Gods schepping plaatst je leven daadwerkelijk in een ander perspectief. Met aandacht, je oog gericht op wat je ziet. En in Gods schepping, in de natuur, zie je dan zijn creativiteit, zijn zorg en liefde, zijn vermogen om zelfs vanuit iets wat dor en doods is nog leven te scheppen.
Wat nou als er niets te vieren is? Wat als er niemand is om je geboortedag méé te vieren? Er is er altijd Eén, die er op jouw verjaardag bij is. Sterker nog, Hij is er elke dag bij. En al is je dag nog zo zwart en ben je helemaal niet in de stemming voor een feestje, sta er dan alleen maar even bij stil. Hij is erbij en Hij wil dat je bent. Niet dat je sterk bent, of blij bent, of dankbaar bent of… vul zelf maar in. Dat je bent. Onvoorwaardelijk. Als dat geen Liefde is…
Om mijn eigen verjaardag een klein beetje met jou te vieren, deel ik deze week 3 cadeaubonnen uit. Je maakt daarmee kans op een gratis coachwandeling. Heerlijk, in de schepping! Lees hier meer…
