Leven op het ritme van de natuur

Hoe ziet jouw leven eruit? Waar baseer jij je dagindeling op? En is er in jouw leven een bepaalde ritme, een regelmaat of structuur te vinden?

Ontspoord

Ik stel deze vragen niet zomaar. Want ik realiseer me steeds meer dat we leven in een ongezonde en ontspoorde wereld. Ja, ik leg het gelijk maar neer en neem het risico dat je nu denkt: nou, nou, dat is wel wat sterk aangezet en overdreven…! Maar als je dat echt vindt, wil ik je vragen om toch nog even door te lezen en eerlijk om je heen en naar jezelf te kijken.

Het hele klimaatprobleem waar we momenteel mee te maken hebben, bewijst het voor een deel. Ik weet dat er veel mensen zijn die twijfelen aan het bestaan van dit probleem, of het zelfs ronduit ontkennen. Ook in mijn eigen omgeving kom ik die mensen tegen. Ik moedig hen graag aan om mee te gaan wandelen, want de natuur ontkent dit probleem niet. Je kunt de effecten op grote schaal zien, als je maar wilt kijken.

Als je logisch nadenkt, dan kan het ook niet anders dan problemen geven. Hoe wij de aarde uitbuiten, haar grondstoffen roven voor ons eigen plezier. Dat we massaal bomen kappen om aan onze behoeften te voorzien. En hoe we rotzooi de atmosfeer in slingeren alsof het niets is. En het voelt ook als niets, want we zijn zo verwend met onze luxe, dat we er niet eens meer bij nadenken.

De andere kant die ik wil benadrukken is deze: we buiten elkaar als mensen ook uit. Tuurlijk, we kennen de beelden van ontwikkelingslanden waar kinderen aan het werk gezet worden. Moderne slavernij. En we weten van mensen die onderdrukt worden om wat voor reden dan ook. Maar daar heb ik het niet over. We zetten elkaar namelijk ook onder druk. Door te verwachten dat je gelijk reactie krijgt op een whatsappje of mailtje. Door altijd bereikbaar te moeten en willen zijn. Ja, dat willen ook! Stel je voor dat je wat mist! FOMO, fear of missing out, is niet voor niets een veel voorkomend fenomeen in onze tijd.

Creëren van tekorten

Iedereen moet succesvol zijn, want daaraan wordt geluk afgemeten. Goede cijfers halen, op school, of in het bedrijf. Gezond blijven – als je dat al in de hand zou hebben – is ook ongelooflijk belangrijk. Dus we sporten, diëten en weet ik wat nog meer. We leven 24 uur lang op de toppen van ons kunnen en dat elke dag weer. We gebruiken al die tijd energie, stoken onze verwarming wat langer door, laten lampen branden, kijken tv. En waarom? Wat levert het op?

Tekorten. In alle vormen en maten. Tekort aan energie, brandstof, grondstoffen. Dat wat de aarde maar te bieden heeft. Maar ook, en dat vergeten we wel eens, tekorten bij onszelf. Tekort aan rust, tekort aan vrede en tevredenheid, tekort aan verbinding – échte verbinding met anderen. Tekort aan diepgang, daar waar het in het leven echt om draait. En in plaats daarvan is er vermoeidheid, onrust, prikkelbaarheid en drang van moeten, moeten, moeten.

Leren van de seizoenen

Vanmorgen was ik met een coachwandeling bezig, toen de opmerking van mijn coachee in mijn hart bleef hangen. Prachtig, het was een ontdekking voor haar, maar net zo hard voor mij: “de natuur geeft het ritme aan!” Het ging helemaal niet over de natuur, het ging over haar en haar leven. Maar we zochten naar voorbeelden in de natuur en die vonden we meer dan genoeg.

De natuur geeft het ritme aan. Het valt me steeds meer op, hoe alles in ons leven in cycli lijkt te verlopen. Te beginnen bij de seizoenen. Maar ook ons eigen leven, van geboorte tot het einde toe. Zelfs een dag zou je met de seizoenen kunnen vergelijken. In de morgen de lente, rustig ontwaken en op gang komen. Midden op de dag de zomer, actief, aanwezig, bloeiend. En naar de avond toe komen we in de herfst, tot het weer winter wordt en de nacht valt.

Patronen, structuren, cycli… dat wat God in de Schepping heeft gelegd, komt steeds weer terug. Op verschillende momenten, in verschillende vormen. Maar het komt steeds terug. Ik kan niet geloven dat dit toevallig is. En zou dat dan ook niet wat over ons eigen leven moeten zeggen? Vroeger maakten mensen veel meer gebruik van wat de natuur voorschreef. Want er was geen elektriciteit. Als het donker was, dan ging je gewoon naar bed en je stond op als de zon opkwam. Daartussen werd het werk gedaan.

Zou daar niet wat voor te zeggen zijn? Luister naar de seizoenen. Sta de dag in stilte en rust op, zoals de winter leeg en kaal is. Stilte die je kan helpen om te ontdekken waar het echt om gaat. Stilte waarin het leven kan ontstaan, rijpen, tot het klaar is om tevoorschijn te komen. Dan begint de dag, wordt het lente en kom je langzaam maar zeker tevoorschijn om midden op de dag in volle glorie aanwezig te zijn. Tegen de avond, als de herfst weer intreed, laat je los wat je bezighield. Om je op die manier weer klaar te maken voor de rust van de winter. Om te overleven en energie te sparen als de nieuwe dag je weer vraagt om opnieuw tot leven en bloei te komen.

Geef jezelf ruimte om te ademen

Ik geloof dat we kunnen leren van het ritme van de natuur. Ontdekken hoe dat ritme in jouw leven een plek kan krijgen is letterlijk op adem komen. Ruimte geven aan jezelf om in en uit te ademen. Te geven en te ontvangen. In actie te komen en los te laten.

Hoe ziet jouw leven eruit? Ben jij de hele dag actief? Of neem je tijd voor stilte en rust en laat je tegen de avond los wat je bezighield? Probeer het eens uit. Is het echt nodig dat je de hele dag bereikbaar bent? Moet je die activiteit écht vandaag nog doen? Ontdek wat het je geeft als je je wat meer laat leiden door het ritme van de natuur…

Je kunt hieronder op dit blog reageren. Hoe ga jij om met het ritme van de natuur? Laat het me weten…