Ik droom van een mooie kruidentuin, in onze keuken. De plannen liggen er al, ze moeten alleen nog gerealiseerd worden. Verse kruiden, heerlijk vind ik het. En daarbij is het nog gezond ook. Een stukje extra groen in huis, daar is ook niets mis mee. Ik heb al wel eens kruidenplantjes gekocht bij de supermarkt. Je kunt ook losse takjes munt kopen bijvoorbeeld. Maar een plantje leek me meer duurzaam. Tot mijn grote verbazing ging dat plantje al na een paar dagen dood. De oorzaak schijnt een veel voorkomend probleem te zijn, wat ook in onze eigen levens veelvuldig voorkomt…
Als oogsten ten koste gaat van een degelijke basis
Het muntplantje deed best even dienst. We hebben de eerste takjes ervan geoogst, maar het was toch geen duurzame oplossing. Nu weet ik hier niet alles van, want ik ben op het gebied van kruiden en kweken geen expert. Maar ik las dat kruidenplantjes uit de supermarkt meestal snelopgekweekte plantjes zijn. Zó snel zelfs, dat ze kwetsbaar worden. De wortels krijgen geen tijd om stevig grond te vatten en hun basis is daarmee niet sterk. Ja, ze zien er gauw mooi uit, maar dat is tegelijk hun doodsvonnis. Ze worden te zwaar voor hun eigen gestel. Fijn voor de supermarkt om te verkopen, minder fijn voor de klant die voor duurzaamheid denkt te gaan.
We zien dit probleem natuurlijk op veel grotere schaal om ons heen. We kennen allemaal het voorbeeld van de plofkip wel. Gelukkig zien we tegenwoordig ook een andere kant. Namelijk het besef dat dit ongezond is, een vorm van uitbuiting en uiteindelijk ten koste gaat van de gezondheid van mens, dier en de hele aarde.
Wie neemt er nog de tijd om in rust te zaaien, iets te laten ontstaan en groeien, om op de daarvoor bestemde tijd te oogsten? Er is een tijd om te zaaien en een tijd om te oogsten. Maar tegenwoordig ontstaan plannen bijna op hetzelfde moment dat ze uitgevoerd moeten worden. We leven in zo’n snelle en veeleisende wereld, dat het bijna niet meer bij te houden is. Moeten we dat eigenlijk wel willen?
Oogsten wat je zaait…
Een bekend spreekwoord in Nederland is: je oogst wat je zaait. Het komt zelfs in de Bijbel voor. En het is natuurlijk ook waar. Als je zonnebloempitten zaait, komen er geen appelbomen uit tevoorschijn. In je gedrag werkt het ook zo. Als je nooit voor een ander klaar staat, kun je erop rekenen dat mensen er ook niet voor je zijn als je zelf eens hulp nodig hebt.
Ik zie in mijn wandelcoachpraktijk nog iets anders terug. Mijn ervaring leert me dat veel van mijn cliënten zeker klaar staan voor een ander. Vaker zelfs dan goed voor ze is. Ze geven veel weg van zichzelf. In liefde, zorg en aandacht en in welke vorm dan ook. Vaak al van jongs af aan. Een prachtige eigenschap. En toch merken ze soms dat ze er leeg van raken. Op. Tot ze niets meer te geven hebben.
Ze zijn als het muntplantje. Geplant en te snel opgegroeid. Door de omstandigheden. Of doordat ze jong aanvoelden wat een ander nodig heeft. Maar daardoor kregen hun eigen wortels geen tijd en ruimte om zich naar beneden uit te strekken. Om te groeien en te verankeren. Op den duur verdor je dan. Omdat je geen voeding meer uit de bodem kunt halen, omdat je kwetsbaar bent, omdat…
…maar eerst groeien en bloeien
Je oogst wat je zaait. Ja, zeker. Maar er mist een groot onderdeel in dat werkwoord. Namelijk de tijd om te groeien en te bloeien. Pas daarna ontstaan de vruchten. Het is een kwetsbaar proces, maar onmisbaar. Geef je ruimte aan de groei en bloei, dan zullen je wortels verankeren en voeding aan blijven voeren. Dan krijg je prachtige bloemen, die stralen en kleur geven, allemaal in hun eigen vorm. Tot die bloemen weer verdwijnen en plaatsmaken voor een keur aan vruchten. Die ook nog tijd nodig hebben om te rijpen, voor het moment van de oogst aanbreekt.
Soms blijft de oogst een lange tijd uit, terwijl je toch veel gezaaid hebt. Dat is niet altijd erg. Het kan betekenen dat er onder de oppervlakte nog veel te groeien is. En dat er eerst een tijd van bloei nodig is. Maar dat maakt jou op lange termijn sterker en je oogst overvloediger.
In welk seizoen zit jij op dit moment? Maak de keuze voor een duurzaam leven, waarin je tijd neemt voor elke jaargetijde en haar functie. Laat je wortels in goede aarde verankeren, zodat je de voeding krijgt die jou laat groeien. Geef tijd aan je groei, geniet van je bloeitijd en oogst niet voor de tijd rijp is. Gun jij jezelf dat ook?
Oogsten in de Zomer – doe mee!
Als duurzaam leven leidt naar een overvloedige oogst, dan is onderhoud daar een belangrijk onderdeel van. Daarom organiseer ik elk seizoen een online pelgrimage. Je kunt dan op je eigen moment en plaats tijd vrijmaken om stil te staan bij je eigen leven. In welke fase zit je? Wat is er nodig, waar wil je heen? Heb je genoeg voeding en inspiratie?
Elk seizoen heeft een eigen functie en zo heeft elke pelgrimage een eigen thema. Dit jaar gaat Pelgrimeren in de Zomer over het thema “je vruchten oogsten”. Wil je meer weten of mee doen? Lees dan verder en meld je aan. Deelname is gratis en we beginnen op maandag 12 juli!
