Maak ruimte
Gisteren, tijdens een meditatieve wandeling in de natuur, deed ik een ontdekking. De winter is begonnen, de natuur is kaal en lijkt dor en afgestorven. Maar niets is minder waar. Kijkend naar de bomen zie je de knoppen al volop aanwezig. Het duurt nog maanden voordat de nieuwe bladeren het bos van frisgroene tinten gaan voorzien. Maar… ze zíjn er al!
Ik ben druk. Erg druk. Zeker in de tijd voor kerst moet er veel gebeuren, op het gebied van werk, maar ook privé. Ik ben de enige niet. Wat ik wéét en al jaren toepas, is dat ik juist in drukke tijden de stilte moet zoeken. Waar ik door ervaring óók achter ben gekomen: juist als je druk bent, vergeet je dat nog wel eens. Dan moet het zoeken van rust en stilte een bewuste keuze zijn én ingepland worden in mijn agenda. Anders gebeurt het niet.
De knoppen in de bomen hielden mij een spiegel voor. “Je moet dingen de tijd geven…,” leken ze te fluisteren. De tijd geven…
Ja, ik ben met honderd dingen tegelijk bezig. En ja, ik plan ook nog steeds mijn persoonlijke stiltewandelingen in. Maar geef ik het écht de tijd? Of is het een met mezelf afgesproken gewoonte geworden, waarbij ik niet meer de tijd neem om tot rust te komen? Maal ik tijdens mijn boswandeling gewoon door in mijn hoofd en vergeet ik mijn aandacht te richten op mijn omgeving? Niet aanwezig zijn in het heden kan ervoor zorgen dat je vergeet te leven, te genieten. Het kan maken dat je vastloopt in je zorgen, omdat je ze niet meer los kunt laten. Je mist de belangrijke ontmoetingen onderweg. Je mist kansen. De tijd nemen is zo waardevol. Juist nu!
Vanmorgen las ik in de Adventsretraite van de Jezuïeten dit gedicht:
‘Er was geen plaats voor Hem.’
Ik kan niet bij je binnen komen
als er geen ruimte is in jou,
en ik opbots tegen muren
van wat jij wilt en jij verwacht.
Jij zegt wel: ‘Waar blijft God?’
Maar eigenlijk verwacht je,
opgesloten in jouw ‘ik’,
een vervuller van jouw wensen.
Ik strek mijn handen uit naar jou.
En wacht, zoals een God kan wachten.
Och, roep dan echt om MIJ,
maak ruimte en doe open.
Toon Rabou. Kerstmis 1996
Het meest waardevolle van een stiltewandeling is voor mij de ontmoeting met God. Mijn leven aan Hem voorleggen en horen, ontdekken, voelen wat Hij me te zeggen heeft. Dit gedicht was voor mij een onderstreping van de ontdekking gisteren: neem de tijd! Ontdek de stilte, laat los waar je mee bezig ben en maak ruimte in je hoofd en in je hart. Alleen dan kun je in verbinding komen met jezelf, je omgeving (mensen en schepping) en de Ander.
Goed om te weten
Ik kan je helpen om ook meer ruimte in je hoofd te krijgen en meer rust te ervaren!
Ga mee op een begeleide stiltewandeling. Ik leer je enkele basisstappen om je wandeling in de natuur te gebruiken voor meer rust in je hoofd en verbinding met je hart.
Omdat december bezinningsmaand is, valt de stiltewandeling van 18 december ook prachtig in die periode. Een unieke kans!
Aanmelden kan via het formulier op de site.
Wil je niet alleen de basis, maar wil je meer? In een serie wandelingen help ik je ontdekken hoe je ruimte maakt in je leven, zodat jij stilte en rust kun aanbrengen. Ik help je om de grote vragen te hanteren (Wat is de zin van het leven? Waarom is er zoveel onrecht in de wereld?). Na deze wandelingen voel jij je energieker, heb je meer ruimte in je hoofd én je agenda. Je onderneemt de dingen die je energie geven en weet hoe je meer diepgang in je krijgt.
