Maandag 11 december 2023
Welkom in de tweede week van de Adventskalender. Het weekthema is ‘Vrede’. Ook deze week staan daar bij stil met teksten uit de Bijbel. Daarbij sluit ik aan bij het Bijbelleesrooster van de Kerk (zie www.dagelijksevangelie.org). Daarnaast nodig ik je uit om regelmatig te gaan wandelen in de natuur. Stilte en natuur zijn hulpmiddelen om met aandacht te leven. Om te kunnen luisteren. Naar je hart, naar je omgeving, naar de schepping en bovenal naar de Schepper zelf.
Van je vrienden moet je het hebben
Dagtekst
Toen Hij op een dag onderricht gaf, bevonden zich onder zijn gehoor ook farizeeën en wetsleraren die uit allerlei plaatsen in Galilea en Judea en uit Jeruzalem waren gekomen. De kracht van de Heer was werkzaam in Hem, opdat Hij zieken zou genezen.
Er kwamen een paar mannen met een verlamde op een draagbed, die ze naar binnen wilden brengen om hem voor Jezus neer te leggen. Maar ze zagen geen kans om door de mensenmassa heen te komen, en dus gingen ze het dak op en lieten hem op het bed door een opening in het tegeldak naar beneden zakken tot vlak voor Jezus.
Toen Hij hun geloof zag, zei Hij tegen de man: ‘Uw zonden zijn u vergeven.’
De schriftgeleerden en de farizeeën begonnen zich af te vragen: Wie is die man dat Hij deze godslasterlijke taal spreekt? Wie kan zonden vergeven dan God alleen?
Maar Jezus wist wat ze dachten en zei tegen hen: ‘Vanwaar toch al die bedenkingen? Wat is gemakkelijker, te zeggen: “Uw zonden zijn u vergeven” of: “Sta op en loop”? Ik zal u laten zien dat de Mensenzoon volmacht heeft om op aarde zonden te vergeven.’ En Hij zei tegen de verlamde: ‘Ik zeg u, sta op, pak uw bed en ga naar huis.’
En onmiddellijk stond hij voor de ogen van alle aanwezigen op, pakte het bed waarop hij altijd had gelegen en vertrok naar huis, terwijl hij God loofde.
Allen stonden versteld en ze loofden God, en zeiden, vervuld van ontzag: ‘Vandaag hebben we iets ongelooflijks gezien!’
Lucas 5 vers 17 – 26 (NBV 21)
Geloof
Er zijn periodes in het leven dat het moeilijk is om zelf te weg tot God te vinden. Of om überhaupt ’s morgens al je bed uit te komen. Ik herken er in ieder geval wel wat van. En wat kan ik dan dankbaar zijn voor mijn lieve vrienden die me elke keer weer door zo’n periode heen slepen! Gelukkig werkt dat ook twee kanten op.
Soms valt het niet mee om te geloven of te bidden. Wat mag je dan dankbaar zijn als anderen dat voor je willen doen. Geloven doe je niet voor jezelf, het is niet iets individueels. Als christen ben je onderdeel van een gemeenschap. En dat is maar goed ook.
Valt het je ook op dat deze vrienden wel heel veel voor hun zieke vriend over hebben? ‘Kan niet’, lijken ze niet te accepteren. Volhardend. Vol geloof – Jezus herkent het. Mooi, nietwaar?
Om over na te denken
Kun jij vandaag voor iemand een vriend zijn om op te steunen?
Of heb jij zelf een vriend nodig? Wie kan je bellen of met wie kun je bijvoorbeeld een wandelafspraak maken?
