Daar zit ik dan, helemaal alleen. Op mijn opvouwbare stoeltje in een ruime kring van tenten op een wijds grasveld. Voor mij een krukje, waar mijn gasbrandertje langzaam het water voor mijn koffie opwarmt. De zon komt net op, schijnt haar eerste stralen goud door de bomen, waardoor de nevel…
Soms voel ik een ongemakkelijke kriebel als ik hoor zeggen: je mag er zijn… Het lijkt zo weeïg, zo lievig. Terwijl ik zelf ook regelmatig iets roep over ‘accepteren dat je mag zijn’. Toch zijn dat voor mij verschillende dingen. En alleen maar zijn is in mijn beleving geen eindstation,…
Schrijven. Ik doe het mijn hele leven al. Verhalen, gedichten, maar meer dan eens ook simpelweg alleen maar wat er ter plekke in me opkomt. Overal waar ik ga, heb ik een notitieboek bij me. Want schrijven met de hand heeft toch de voorkeur. Dat vele schrijven heeft me al…
Het is inmiddels alweer even geleden, maar een aantal jaar terug, ging ik geregeld met de trein. Meestal waren die reizen werkgerelateerd. Naar Rotterdam, naar Zwolle, het hele land door. Vertraging was dagelijkse kost. Meestal een paar minuten, maar ook regelmatig langer en soms extreem, dan liep de vertraging op…
“Bijzonder hè, hoe je haar ineens niet meer kunt zien,” zei ik tegen één van de boswachters, terwijl we samen aandachtig naar de bomen voor ons tuurden. Even daarvoor was er een ree tussen de stammen van de grove dennen verschenen, maar ook net zo snel weer verdwenen.“Ja, die zijn…
“Zie jij iets wat ik niet zie?” vroeg een man mij vandaag, terwijl ik aandachtig in de bosjes staarde. Ik grijnsde en antwoordde: “Dat zou zomaar kunnen…”, wetend dat de man hoopte op een ander onderwerp van mijn aandacht dan de vliegensvlugge woelmuizen die ik al even met plezier stond…
Na bijna 50 kilometer wandelen, verdeeld over de hele werkweek, zat ik eindelijk stil op een bankje, midden in de natuur. Even sloot ik mijn ogen. Ik voelde de wind op mijn huid, de zon die mijn gezicht verwarmde. En vooral hóórde ik: vogels. Zingen, roepen, kloppen. Ik herkende de…
Het regent. Dat is niet voor het eerst de laatste weken. Daarom zit ik nu lekker droog binnen mijn blog te schrijven. Daar blijft het overigens niet bij, want als ik straks klaar ben met werken, trek ik mijn regenkleding aan en trek nog lekker even de natuur in. Voor…
Avontuur. Ik moet er de laatste tijd veel aan denken. Allereerst door een spontane ontmoeting, een tijdje geleden, in het bos met een avontuurlijke twaalfjarige, die mij stralend en enthousiast over zijn verhalen vertelde. Maar ook door stil te staan bij mijn eigen avonturen. Ze zijn wellicht niet zo héél…
“Wat neem je mee naar huis?” vroeg de gastenbroeder aan het einde van een stille week in het klooster. Ik weet niet meer wat ik gezegd heb. Maar thuis ontdekte ik wat ik mee naar huis genomen heb. Bewustwording. Ik ben me hard bewust dat stilte zo ontzettend kwetsbaar en…