Vandaag herinnerde Facebook mij aan een moment van vijf jaar geleden. Een foto die ik maakte met de titel “crossroads”. Kruispunten. Daar waar verschillende wegen bij elkaar komen en je de keuze moet maken welk pad je inslaat. Nu weet ik niet meer precies wat er op het moment van de foto door mijn hoofd ging. Maar ik kan nog wel ongeveer terughalen wat er rond die tijd in mijn leven gebeurde. En ik geloof dat het kruispunt van dat moment één van de belangrijkste in mijn leven geweest is.
Keuzes hebben consequenties
Crossroads. Ja, die kruispunten vragen een keuze van ons. Elke keer opnieuw. Niet kiezen is ook een keuze, want het betekent rechtdoor op dezelfde weg. Of simpelweg blijven staan en vastgenageld zijn aan je eigen vertrouwde plekje. Je kunt ook de ander laten kiezen en dan bepaalt hij de weg waar je vervolgens op verder gaat. Het kan prettig zijn, maar het kan ook betekenen dat je ergens uitkomt waar je niet wilt zijn.
In ons leven worden we dagelijks geconfronteerd met keuzes. En bij elke keuze die je maakt, laat je iets zien van wie je bent, of wilt zijn of denkt te moeten zijn. Een keuze staat zelden op zichzelf en heeft over het algemeen consequenties. Ook als je je daar niet altijd van bewust bent. Gelukkig is niet elke keuze even belangrijk, hoewel voor sommigen elke keuze wel zwaar aanvoelt en keuzestress kan opleveren.
Nu ik terugkijk op mijn kruispunt van vijf jaar geleden, kan ik alleen maar verwonderd en dankbaar zijn. Want wat is er veel veranderd! Nu moet ik heel eerlijk toegeven dat ik op dat moment uiteindelijk de verkeerde keuze maakte. Ik sloeg mijn eigen gevoel én verstand in de wind en vertrouwde op het oordeel van anderen, waarvan ik dacht dat ze mijn welzijn voor ogen hadden. Maar mijn gevoel vertelde me al dat een ander pad beter voor me was. Mijn lichaam gaf het aan, in angstklachten, buikpijn, vermoeidheid en andere vage klachten. Toch was ik er toen nog niet klaar voor om mijn eigen weg in te slaan. En ik wist dat ik achter anderen aan over de verkeerde route verder ging. Ik wist het. Maar ik durfde niet de onbekende weg in te slaan. Bang als ik was om te verdwalen, of vast te komen zitten.
Een kruispunt als spiegel voor je ziel
In het bos vraag ik het mijn coachees ook vaak: welk pad wil je nu nemen? De reacties zijn verschillend. Vandaag werd ik verrast door mijn coachee die bewust het pad koos dat ze liever niet wilde. Tijd voor het verlaten van de bekende paden en wat nieuws te proberen! Vaak volgt ook de aarzelende opmerking: “ja, ik weet niet waar deze heen gaat, jij toch wel?” Soms duurt het lang voor de keuze gemaakt wordt of beginnen we op het ene pad, om toch terug te lopen naar een ander pad. En het is allemaal prima.
Het geeft aan dat het maken van keuzes helemaal niet vanzelfsprekend is en dat er verschillende processen op de achtergrond een rol spelen. Als jij iemand bent die graag controle houdt en weet waar je aan toe bent, dan kan de keuze tussen twee onbekende paden heel spannend zijn. Want je weet niet wat je gaat aantreffen. Wat doet dat dan met jouw hang naar zekerheid? Mogelijk bevind jij je in je leven in een fase waar je niet goed weet waar je bent en twijfel je welke kant de juiste richting voor je is. Dat zie je dan vaak terug in het bos, waar de keuze ineens ook moeilijk blijkt te zijn. Een simpele kruising is dan ineens een spiegel voor je ziel, je leven.
De verkeerde keuze?
Ik liep door, in 2016. Op het pad dat voor mij gebaand was en met het beste overzicht op de omgeving. Uit angst voor vastlopen of verdwalen. Maar het was niet míjn pad, mijn levensweg. En daardoor gebeurde waar ik bang voor was: ik liep wél vast en ik ontdekte dat ik verdwaald was in mijn eigen leven. Ik moest zo snel mogelijk van dat pad af, weg van de geasfalteerde weg vol zekerheden. Zelfs toen er geen afslag was, dan maar het oerwoud in, de wildernis, de woestijn.
Soms ben je er niet klaar voor om een keuze te maken en maak je die niet of een andere. Is dat erg? Ik denk het niet. Het zal per persoon verschillend zijn. Ook op een verkeerd pad kun je nog de keuze maken om terug te keren of de volgende afslag te nemen. En zelfs mijn reis door de woestenij was geen makkelijke, maar wel een hele leerzame en vormende. Ik had die niet willen missen en ik denk zelfs dat ik die reis nodig had om te komen waar ik me nu bevind.
Dwalen door je leven
Steeds meer experts zijn het er over eens dat dwalen gezond is. Doelloos ronddwalen en niet meer weten waar je bent. Op die manier ontstaat er namelijk ruimte in je hoofd. Je kunt je gedachten de vrije loop laten, komt los van de geijkte patronen in je leven. In de wandelcoaching wordt dwalen soms bewust ingezet, juist om de malende stroom gedachten te doorbreken. Om ervaringen en informatie te verwerken en om ruimte te maken voor creativiteit. Ineens kun je dan ontdekken dat je op een andere manier kijkt naar je situatie en antwoorden vindt die je eerder niet kon zien.
Dwalen, ronddwalen, verdwalen. De afgelopen jaren heb ik het veel gedaan. Onbewust en omdat het niet meer anders kon. Soms vol frustratie en zonder hoop. Het heeft me veel inzichten en antwoorden gegeven. Nu dwaal ik graag bewust. Het is niet erg om soms niet te weten waar je bent. Je vragen leven, lopen, dwalen… tot je ineens beseft dat de antwoorden je zijn toegevallen.
Dwaal jij mee?
Ben jij aan het ronddwalen in je eigen leven? Sta je misschien op een kruispunt en weet je niet welke keuze je moet maken? Als je op zoek bent naar richting, kan ik je daar bij helpen. Wandelend in de natuur. Neem gerust contact op of plan een kennismakingsgesprek in via deze website. Dan kun je kennismaken met mij en ontdekken of één van mijn programma’s wat voor je is. Gratis en vrijblijvend.
