Vrijdag 8 december 2023
Welkom bij de Adventskalender van Zinstap. Het thema van deze eerste week is ‘Hoop’. We staan daar bij stil met teksten uit de Bijbel. Daarbij sluit ik aan bij het Bijbelleesrooster van de Kerk (zie www.dagelijksevangelie.org). Daarnaast nodig ik je uit om regelmatig te gaan wandelen in de natuur. Stilte en natuur zijn hulpmiddelen om met aandacht te leven. Om te kunnen luisteren. Naar je hart, naar je omgeving, naar de schepping en bovenal naar de Schepper zelf.
Voor God is niets onmogelijk
Dagtekst
In de zesde maand zond God de engel Gabriël naar de stad Nazaret in Galilea, naar een meisje dat was uitgehuwelijkt aan een man die Jozef heette, een afstammeling van David. Ze heette Maria en ze was nog maagd.
Gabriël ging haar huis binnen en zei: ‘Gegroet Maria, je bent begenadigd, de Heer is met je.’
Ze schrok hevig bij het horen van zijn woorden en vroeg zich af wat die begroeting te betekenen had.
Maar de engel zei tegen haar: ‘Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken. Luister, je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet Hem Jezus noemen. Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal Hem de troon van zijn vader David geven. Tot in eeuwigheid zal Hij koning zijn over het volk van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.’
Maria vroeg aan de engel: ‘Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog geen gemeenschap met een man.’
De engel antwoordde: ‘De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw overdekken. Daarom zal het kind dat geboren wordt, heilig worden genoemd en Zoon van God. Luister, ook je familielid Elisabet is zwanger van een zoon, ondanks haar hoge leeftijd. Ze is nu, ook al hield men haar voor onvruchtbaar, in de zesde maand van haar zwangerschap, want voor God is niets onmogelijk.’
Maria zei: ‘De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd.’ Daarna liet de engel haar weer alleen.
Lucas 1 vers 26-38 (NBV 21)
Een onmogelijk wonder
De dagtekst lezen we deze adventsperiode drie keer. Ik vind het wel toepasselijk. Want er is denk ik geen tekst die beter past bij de verwachting van het grote wonder dat we met Kerst vieren. Niet alleen wordt Maria moeder, terwijl dat menselijkerwijs niet kan. Dat levengevende wonder zien we ook bij Elisabet. Onmogelijk. En toch…
Durf je het zien?
Wonderen zijn van alle tijden. Durven we het in deze tijd nog wel zien? Of zijn we afgestompt, nemen we teveel vanzelfsprekend? In de natuur zie ik de wonderen keer op keer. Bomen die dood zouden moeten zijn, maar toch uitlopen. Dieren die gewond raken en toch wonderbaarlijk overleven. Of simpelweg het nieuwe voorjaar na een lange winter. De eerste tekenen kun je zelfs nu al zien, ook al moet de winter eigenlijk nog beginnen. Over hoop gesproken…
Om over na te denken
Wat zie jij aan wonderen in de natuur?
Zijn er ook wonderen in jouw leven te ontdekken?