Woensdag 1 maart 2023
Ben jij vorige week nog een askruisje wezen halen? Ik heb het voor het eerst wel gedaan. Tijdens mijn retraite in het klooster. Eigenlijk was het geen kruisje, maar werd mijn hoofd met as bestrooid, net als bij de andere aanwezigen. Een bijzonder moment, waarmee de veertigdagentijd dan echt begonnen is.
Tijdens de retraite werd elke morgen een korte inleiding gehouden door de gastenbroeder. En de zin die me de eerste dag gelijk opviel was deze: “Verander de richting waarin je op zoek bent naar geluk…” Of met andere, bijbelse woorden: Bekeer u.
“Jona trok de stad in, één dagreis ver, en riep: ‘Nog veertig dagen, dan wordt Nineve weggevaagd!’
De inwoners van Nineve geloofden God: ze riepen een vasten uit en iedereen, van hoog tot laag, hulde zich in een boetekleed. (…) Toen God zag dat zij inderdaad braken met hun kwalijke praktijken, zag Hij ervan af hen te treffen met het onheil dat Hij had aangekondigd, en Hij deed het niet.”
Jona 3 vers 4, 5 en 10 (NBV21)
Ken je dat bord dat aan het begin van de oprit naar een snelweg staat? Een rode cirkel met een witte streep, op een flitsend gele achtergrond, zodat het bord maar goed opvalt. En of dat nog niet genoeg is, staat er ook nog in duidelijke letters op: GA TERUG. Natuurlijk staat dit bord aan die kant van de weg waar je de snelweg afkomt, zodat duidelijke moge zijn dat je niet via die baan de snelweg oprijdt. Levensgevaarlijk! Je rijdt dan tegen het verkeer in, de verkeer richting uit. Je zou je eigen dood (en wellicht die van een ander) tegemoet rijden…
In Ninevé gingen de mensen ook de verkeerde richting uit. Wat ze precies deden, staat er niet. Maar wel dat het tegen God inging en Hij het niet langer kon aanzien.
Ze krijgen veertig dagen de tijd. Een tijd van boete, bezinning en inkeer. Omdraaien. Van richting veranderen. Hun koerswijziging maakt verschil, waardoor God zijn verwoestende plannen wijzigt.
Terug naar de zin die me vorige week opviel. “Verander de richting waarin je op zoek bent naar geluk…” Deze woorden waren onderdeel van een overweging geïnspireerd door Thomas Keating, één van de grondleggers van Centering Prayer.
Wij mensen willen heel graag gelukkig zijn. Het lijkt soms wel het hoogste goed in onze maatschappij. Maar echt geluk is niet dat je veel spullen of macht hebt. Echt geluk gaat ook niet over gezien en gewaardeerd worden door anderen – hoe belangrijk dat ook is. Het gaat zelfs niet over veiligheid en gezondheid. We proberen er wellicht wel naar te streven, maar is het ooit genoeg? Echt geluk kom je op het spoor als je je op God richt.
De bekende Belgische psychiater Dirk DeWachter zegt het nog weer anders: het doel van ons leven is niet dat we gelukkig worden. Dat we zorgen voor het geluk van de ander, dát geeft zin en betekenis aan je leven.
Om over na te denken
Wat maakt jou écht gelukkig? Is het misschien nodig dat je op een bepaald terrein in je leven van richting veranderd?
